Rusiyanın parçalanması planı

1) Merkel Rusiyanın “qaydalara əsaslanan nizam” çərçivəsində özünün tabeçiliyində olan rolunu heç vaxt tanımadığını nəzərdə tuturdu;
2) Merkel Rusiyanın iqtisadi çöküşünün Qərb elitasının ümid etdiyi “uyğun dövlət”in formalaşmasına gətirib çıxarmadığını nəzərdə tuturdu;
3) O, Soyuq Müharibənin əsla demokratiya və kommunizm arasında mübarizə olmadığını, ancaq “Rusiyanı ram etmək” cəhdi olduğunu irəli sürür;
4) Merkel demək istəyirdi ki, Qərb ölkələri güclü, firavan və müstəqil Rusiyanı deyil, ona əmr olunan hər şeyi edən, itaətkar bir lələk görmək istəyir;
5) Yuxarıda göstərilənlərin hamısı.

Əgər 5-ci variantı seçsəniz, özünüzlə fəxr edə bilərsiniz. Bu düzgün cavabdır. Angela Merkel bu yaxınlarda bir çox analitiklərin illərdir dediklərini təsdiqlədi: Vaşinqtonun Moskvaya qarşı bir əsrdən artıq davam edən düşmənçiliyinin ideologiya və ya “təsirsiz təcavüz”lə heç bir əlaqəsi yoxdur. Rusiyanın əsas cinayəti ondan ibarətdir ki, o, nəhəng təbii sərvətlərə malik olan və Amerikanın “Asiyaya dönmə” planı üçün əsas əhəmiyyət kəsb edən yerin quru hissəsinin strateji hissəsini tutur. Rusiyanın mövcudluğunun özü hərbi bazaları Mərkəzi Asiya boyu yaymaq, Çini mühasirəyə almaq və dünyanın ən çox əhalisi olan və sürətlə inkişaf edən regionunda hegemonluğa nail olmaq kimi qlobal layihə üçün təhlükədir.

Bu heyrətamiz bir etirafdır. Merkel deyir ki, “soyuq müharibə heç vaxt bitmədi” ona görə ki, Rusiyanı zəiflətmək (əhliləşdirmək) əsas məqsədi – o həddə qədər ki, özünün əsas maraqlarını müdafiə edə bilməyib və ya onun hüdudlarından kənarda gücünü layihələndirə bilməyib. Yəni soyuq müharibənin məqsədi bizə deyildiyi kimi kommunizmi məğlub etmək deyil, Rusiyanı itaətkar bir müstəmləkəyə çevirmək idi. Bu gün Ukraynada gördüyümüz kimi, bu məqsədə heç vaxt nail olunmayıb və uğursuzluğun səbəbi Rusiyanın NATO-nun şərqə doğru genişlənməsinə mane olacaq qədər güclü olmasıdır. Deməli, Rusiya qlobalist dünya hökmranlığı strategiyasının qarşısında maneəyə çevrilib.
Yeri gəlmişkən, qeyd etmək lazımdır ki, Merkel öz şərhində ümumiyyətlə “təsirsiz təcavüz”dən bəhs etməyib. Münaqişə “işğal” pərdəsi arxasında gizlənən geosiyasi mülahizələrdən qaynaqlanırdı. Merkelin bəyanatı əsl məqsədi müəyyən etməklə vəziyyəti tam aydınlaşdırır: əhliləşdirmə.

ABŞ-ın xarici siyasətinin əsas prinsipləri hələ 1992-ci ildə nəşr edilmiş Volfovits doktrinasıdır. Qısa bir hissəni təqdim edirik: “Bizim birinci məqsədimiz istər keçmiş SSRİ ərazisində, istərsə də başqa yerdə eyni nizamlı təhlükə yaradacaq yeni rəqibin meydana çıxmasının qarşısını almaqdır”. Rusiyanın böyük dövlətlər sırasına qayıtmasının onu avtomatik olaraq Vaşinqtonun “düşmən siyahısı”na saldığını və məntiqi təcavüz hədəfinə çevirdiyini başa düşmək üçün dahi insana ehtiyac yoxdur.

Merkel öz şərhlərində eyham vurur ki, kommunist rejiminin və Rusiya iqtisadiyyatının çökməsi Rusiyanı “ram etmək” üçün kifayət etmədi. Əslində o, daha ekstremal tədbirlərin tərəfdarıdır: rejimin dəyişdirilməsi və ardınca ölkənin zorakılıqla parçalanması.
Onun fikirləri neokonservatorların və Rusiya ilə qarşıdurmanı yekdilliklə dəstəkləyən bütün Qərb siyasi isteblişmentinin fikirləri ilə tam üst-üstə düşür. Bundan əlavə, Milli Təhlükəsizlik Strategiyası, Milli Müdafiə Strategiyası və Konqresin Tədqiqat Xidmətinin son hesabatı diqqəti beynəlxalq terrorizmə qarşı müharibədən böyük güc rəqabətinə çevirdi. Bu sənədlər əslində Rusiyaya qarşı düşmənçiliyə ideoloji əsas verir. Başqa sözlə, ABŞ dünyanın ən böyük nüvə dövləti ilə birbaşa qarşıdurmanın əsasını qoydu.

“ABŞ-ın məqsədi Avrasiyada regional hegemonların yaranmasının qarşısını almaqdır” ABŞ Konqresinin “Yenilənmiş Böyük Güc Rəqabəti: Müdafiə Təsirləri” sənədində deyilir. Volfovitz doktrinasına çox bənzəyir, elə deyilmi?
“Avrasiyada regional hegemonların yaranmasının qarşısının alınması”nın milli müdafiə ilə heç bir əlaqəsi yoxdur. Bu, iqtisadiyyatını inkişaf etdirmək üçün azad bazardan uğurla istifadə edən istənilən ölkəyə birbaşa müharibə elanıdır. Yəni bütün “azadlıq və demokratiya” söhbətləri sadəcə olaraq kütlə üçün piardır. Həqiqi məqsədlər “resurslar, iqtisadi fəaliyyət” və gücdür.
Milli Təhlükəsizlik Strategiyası (MTS) və Milli Müdafiə Strategiyası eyni dərəcədə aydın şəkildə Rusiyanı ABŞ-ın faktiki düşməni kimi müəyyənləşdirir. Budur, NSS-dən bir sitat: “Rusiya Avropanın regional təhlükəsizlik nizamına birbaşa və davamlı təhlükə yaradır və bütün dünyada qeyri-sabitlik mənbəyidir”.

Bu üç strateji sənəd göstərir ki, Rusiya ilə müharibənin ideoloji əsası Ukraynada ilk atəş açılmamışdan xeyli əvvəl hazırlanıb. Gələcək strategiya, Rusiyanın bir daha heç vaxt dünyanın qalan hissəsi üçün təhlükə yaratmaması üçün özünü parçalamağı tövsiyə edən Çeyni Planının bir versiyası kimi görünür.
Reallıq ondan ibarətdir ki, ABŞ imperiyası SSRİ-nin süqutundan sonra kapitalizmə qayıtmasına baxmayaraq, Rusiyanın Avrasiyadakı birtərəfli hökmranlığına meydan oxumasına sadəcə imkan verə bilməz. Buna görə də təəccüblü deyil ki, Vaşinqton Moskvanın təhlükəsizlik narahatlığına tamamilə məhəl qoymayıb, Almaniyanın birləşməsindən sonra NATO-nu “şərqə bir qarış” genişləndirməmək vədini pozub. Keçmiş vitse-prezident Dik Çeyni təsdiq edib ki, ABŞ-ın məqsədi təkcə SSRİ-ni deyil, Rusiyanı parçalamaqdır.

Rusiyanın bir neçə kiçik kvazi-dövlətə parçalanması uzun müddətdir ki, neokonservatorların arzusu olub. Yeganə fərq ondadır ki, bu arzu indi əksər Qərb ölkələrinin siyasi liderləri tərəfindən paylaşılır. Angela Merkelin son şərhləri Qərb liderlərinin əvvəllər həyata keçirilməmiş Soyuq Müharibə məqsədlərinə çatmağa sadiq olduqlarını vurğulayır. Onlar Vaşinqtonun Mərkəzi Asiyada mövcudluğunu əngəlləyə bilməyən “sakitləşmiş” Rusiyanı əldə etmək üçün hərbi qarşıdurmadan istifadə etmək niyyətindədirlər. Daha təhlükəli strategiya təsəvvür etmək çətindir.

Mənbə